Οι εικόνες του θανάτου και της καταστροφής αναβίωσαν και πάλι στη δίκη για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, μέσα από τις σπαρακτικές μαρτυρίες όσων επέζησαν αλλά και όσων έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα.
Με σπασμένη φωνή είπαν ότι το Μάτι ήταν ανοχύρωτο και ότι δεν υπήρξε καμία ενημέρωση και καθοδήγηση προς τα πού να κινηθούν για να σωθούν οι ίδιοι και οι άνθρωποί τους που χάθηκαν μέσα στις φλόγες.
«Εικόνες Πομπηίας»
Γλύτωσαν από θαύμα, παλεύοντας ολομόναχοι μέσα στις φλόγες. Οι μάρτυρες που κατέθεσαν στη δίκη για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, περιέγραψαν εικόνες Πομπηίας, μιλώντας για το πώς χάθηκαν οι δικοί τους άνθρωποι.
Η Ευανθία Σιδέρη, συγγενής θύματος που έχασε τη μητέρα της στη φωτιά και το σύζυγό της μετά από μήνες νοσηλείας με βαριά εγκαύματα, κουβαλάει και στο δικό της σώμα τα σημάδια, κατέθεσε πως ο χρόνος για όλους τους συγγενείς των θυμάτων έχει σταματήσει εκείνη την ημέρα. «Η ζωή μας σταμάτησε εκεί. Ζω αλλά είναι σαν να έχω πεθάνει. Η φωτιά μάς κυνηγάει ακόμη. Είναι σα να έχω αφήσει την ψυχή μου εκεί… Η μητέρα μου πέθανε στα χέρια της κόρης μου που την κρατούσε στην αγκαλιά της σα μωρό..» περιέγραψε.
Ο 92χρονος Χρήστος Πολίτης που υπέστη εγκαύματα τρίτου βαθμού, χρειάστηκε να περπατήσει πάνω από 45 λεπτά για να φτάσει στη θάλασσα. Η σύζυγός του όμως δεν τα κατάφερε. «Η φωτιά μάς είχε κουλουριάσει. Η γυναίκα μου δεν πρόλαβε να βγει από το οικόπεδο του σπιτιού. Το παράπονό μου είναι πως δεν μπόρεσα να πάω στην κηδεία της. Δεν βοηθηθήκαμε, δεν υπήρχε σχέδιο, το κράτος ήταν απών» είπε.
Στο πρόσωπο του μάρτυρα, ένα από τα στελέχη της Πυροσβεστικής που ήταν στο εδώλιο, αναγνώρισε τον ηλικιωμένο τον οποίο είχε βοηθήσει τότε, μεταφέροντάς τον μέχρι το σημείο που τον παρέλαβε ασθενοφόρο και δακρυσμένος, τον αγκάλιασε.
Η κόρη του ηλικιωμένου, στην κατάθεσή της τόνισε πως ο πατέρας της περπάτησε 1,5 χιλιόμετρο. «Στα 88 του είναι αδιανόητο πως τα κατάφερε».
Η Μαγδαληνή Τσέκου, κόρη θύματος έχασε τον πατέρα της ο οποίος κάηκε, προσπαθώντας να βοηθήσει μια οικογένεια με έναν ανάπηρο: «Εγκλωβίστηκαν μέσα στο αμάξι, που είχε πάρει φωτιά. Ήταν μία τετραμελής οικογένεια και ο ανάπηρος σύζυγος απανθρακώθηκε… Ο πατέρας μου σύρθηκε στο έδαφος. Το μόνο σημείο στο σώμα του πατέρα μου που δεν είχε καεί όταν το στέρνο. Το τελευταίο όργανο που τον εγκατέλειψε ήταν η καρδιά του. Κοιταζόμασταν με τον αδελφό μου και δεν ξέραμε αν ζούμε και πώς ζούμε».
Οι συνήγοροι των θυμάτων καταγγέλλουν πάντως τη στάση του δημοσίου στα Διοικητικά Δικαστήρια, όπου εκκρεμούν οι αγωγές για αποζημιώσεις.
Νωρίτερα, συνήγορος υπεράσπισης επέκρινε για έλλειψη αμεροληψίας το δικαστήριο που επέτρεψε στη χθεσινή διαδικασία να τοποθετηθούν φωτογραφίες των θυμάτων στα έδρανα.
