«Ζωγράφιζα και ζωγράφιζα και ζωγράφιζα και ξαναβρήκα τον εαυτό μου» είπε η Σάρον Στόουν, που μέσα στην καραντίνα, ακολουθώντας το παράδειγμα πολλών διάσημων που θυμήθηκαν ότι κάποτε είχαν ένα ταλέντο στη ζωγραφική, όπως ο Τζιμ Κάρεϊ, ο Ντένις Χόπερ και ο Μπραντ Πιτ που εκθέτει γλυπτά σε μεγάλες γκαλερί του κόσμου, έπιασε τα πινέλα και τους καμβάδες και σκέφτηκε ότι η τέχνη δεν είναι μόνο θεραπευτική αλλά και επωφελής ως απασχόληση.
Η artnewspaper γράφει για τα έργα της χαρακτηρίζοντάς τα ως «τοπία στα όρια της αφαίρεσης, και μάλλον κυκλοθυμικά», τα οποία έφτιαξε με πυρετώδεις ρυθμούς για την πρώτη της ατομική έκθεση με τίτλο Shedding, που παραπέμπει σε κάθε είδος απώλειας.
Η Στόουν που έγινε παγκοσμίως διάσημη σε μια νύχτα, το 1992, πρωταγωνιστώντας στο Βασικό Ένστικτο, έχει δηλώσει πολλές φορές ότι παγιδεύτηκε στα στερεότυπα του Χόλιγουντ.
Sharon Stone NYC “one of those rare women who paint with their heart.”Critics detested the work of Stone,treated her’ as a doormat’
She replied: There is not an institutionalized training for art critics, critics come from different https://t.co/DFagPyqNT6, back off here’ i AM pic.twitter.com/Srqtrae7DR— Pablo Maravi Sumar (@PabloMaraviOf) November 5, 2023
Αισθάνεται ότι το Χόλιγουντ, που κάποτε την είχε αγκαλιάσει, τώρα την έχει εγκαταλείψει. «Έχασα την οικογένειά μου –την κινηματογραφική μου οικογένεια–, έχασα την προσωπική μου οικογένεια, πολλά μέλη της οικογένειάς μου πέθαναν», λέει. «Ο αδελφός μου έπαθε καρδιακή προσβολή και ο 11 μηνών γιος του πέθανε από θάνατο σε κούνια, η νονά μου πέθανε και η γιαγιά μου πέθανε».
Όλες αυτές οι δραματικές ιστορίες ξέσπασαν πάνω στα άδεια τελάρα στα οποία εφάρμοσε όσα είχε μάθει στο Πανεπιστήμιο Edinboro στην Πενσυλβάνια, την πολιτεία καταγωγής της, όταν σπούδαζε ζωγραφική και λογοτεχνία.
Αλλά όταν η καριέρα της ως ηθοποιού απογειώθηκε, δεν είχε χρόνο να κάνει τέχνη, αν και λέει ότι μερικές από τις αγαπημένες της αναμνήσεις κατά τη διάρκεια εκείνων των χρόνων ήταν να επισκέπτεται «μουσεία σε όλο τον κόσμο όταν είναι κλειστά, κάτι που ήταν μια εξαιρετική εμπειρία». Εννοείται ότι τα μουσεία άνοιγαν για μια σταρ σε ώρες εκτός λειτουργίας, γιατί το κοινό είναι πάντα ενοχλητικό όταν θαυμάζεις τέχνη.
Όταν ξεκίνησε η πανδημία, βρέθηκε εγκλωβισμένη στο σπίτι, όπως όλοι. Ένας φίλος την άκουσε να λέει ότι ήθελε να ζωγραφίσει ξανά και της έστειλε ένα σετ ζωγραφικής για ενήλικες. «Αγόρασα αληθινά πινέλα και άρχισα να ανακτώ τον έλεγχό μου, τις κινήσεις των πινέλων μου», λέει. «Ξαναβρήκα το κέντρο μου».
Στην αρχή ζωγράφιζε στην κρεβατοκάμαρά της, αλλά στη συνέχεια έστησε ένα στούντιο στο κτήμα της και τώρα ζωγραφίζει κάθε μέρα που μπορεί.
