Η εφημερίδα Τέλεγκραφ αναφέρεται στον Τζωρτζ Όσμπορν, τον πρόεδρο του Βρετανικού Μουσείου, που πρότεινε ότι υπάρχει μια «συμφωνία δανεισμού» για την κοινή χρήση των γλυπτών μεταξύ Λονδίνου και Αθήνας.
Αλλά η Ελλάδα, εξηγεί η εφημερίδα, θα αρνηθεί οποιαδήποτε τέτοια συμφωνία γιατί θα αναγκάζονταν να αποδεχθεί την ιδιοκτησία των γλυπτών από τους Βρετανούς προκειμένου να τα αποκτήσουν με δανεισμό. Δηλαδή θα απαιτούσε από την ελληνική πλευρά να αναγνωρίσει σιωπηρά ή ρητά ότι τα γλυπτά 2.500 ετών ανήκουν νόμιμα στο Βρετανικό Μουσείο, δυνητικά θέτοντας σε κίνδυνο οποιαδήποτε μελλοντική αξίωση για τον επαναπατρισμό τους ως «κλεμμένα» αντικείμενα.
Είναι κατανοητό ότι αυτή θα ήταν μια κόκκινη γραμμή για τους Έλληνες υπουργούς που πάντα υποστήριζαν ότι ο Λόρδος Έλγιν έκλεψε τα γλυπτά από την Ακρόπολη στις αρχές του 19ου αιώνα και ότι η Ελλάδα είναι ο πραγματικός νόμιμος κάτοχος των επί μακρόν αμφισβητούμενων γλυπτών.
Αλλά η πρόταση έχει θεωρηθεί ως τέχνασμα από εκείνους που αγωνίζονται για την επιστροφή των γλυπτών που κάποτε κοσμούσαν τον Παρθενώνα, με τον διάσημο κλασικιστή του Κέιμπριτζ, καθηγητή Paul Cartledge , της Βρετανικής Επιτροπής για την Επανένωση των γλυπτών του Παρθενώνα , να κατηγορεί τον κ. Oσμπορν για συμμετοχή σε «λανθασμένη κατεύθυνση και παραπληροφόρηση».
Οι δύο θέσεις οδήγησαν σε ένα αδιέξοδο το οποίο η Unesco προσπάθησε να επιλύσει, με συνομιλίες με τη διαμεσολάβηση του πολιτιστικού φορέα του ΟΗΕ, να ορίζονται πρόσφατα μεταξύ Ελλάδας και Ηνωμένου Βασιλείου για την αντιμετώπιση της διαφοράς.
Ωστόσο, η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου αποστασιοποιήθηκε από τις συνομιλίες, λέγοντας ότι τα επίμαχα γλυπτά θα παραμείνουν στην αίθουσα 18 του Βρετανικού Μουσείου, ενός ιδρύματος που ελέγχει τα γλυπτά του 5ου αιώνα π.Χ. από το 1816.
