Είναι ο σχεδιαστής του περιβάλλοντος ταινιών, ο αρχιτέκτονας της εικόνας πριν οπτικοποιηθεί από το σκηνοθέτη και ο δημιουργός που έχει βάλει την υπογραφή του σε ταινίες όπως το «Interstellar», τη «Δουνκέρκη», το «Tenat», το «Inception» και των περισσότερων ταινιών του Κρίστοφερ Νόλαν.
Του Αλέξανδρου Ρωμανού Λιζάρδου
Ελάτε μαζί μας να γνωρίσουμε τον Nathan Crowley που η προσωπική του ματιά ζωντάνεψε οπτικά κόσμους που δεν είχαμε δει ξανά στη μεγάλη οθόνη με αντίστοιχο τρόπο.
Για τη δουλειά του Σχεδιαστή Παραγωγής
Χωρίς να έχει καθαρή ιδέα του ορισμού της δουλειάς του έδειξε το ταλέντο του από το μακρινό 1992, όταν κλήθηκε να συνεργαστεί σε μια ταινία που για τεχνικούς λόγους δεν είναι στο βιογραφικό του. «Δεν πήρα credit για τον Δράκουλα», θα πει, υπογραμμιζοντας στη συνέχεια ότι έμαθε πολλά από αυτή τη συνεργασία στην ταινία του Κόπολα ως προς τις αναγκαιότητες του εργασιακού του αντικειμένου.
Το απαραίτητο εργαλείο πάντως που μπορεί να κάνει ένα σχεδιαστή περιβάλλοντος κινηματογραφικης παραγωγής είναι ένα ταλέντο που είχε και αρχικά δεν γνώριζε ότι δεν είναι δεδομένο για κάθε ανθρώπινο ον. «Ως κινηματογραφικός art director ή production designer» θα πει, «πρέπει να σκέφτεσαι σε τρεις διαστάσεις […] Να υπολογίζεις το χώρο και τα αντικείμενα και να τα εναλλάσσεις στο μυαλό σου πριν τα βάλεις στο set». «Μέχρι τότε πίστευα ότι όλοι σκέφτονται με αυτές τις 3 διαστάσεις στο μυαλό τους» θα συμπληρώσει. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως αυτό το ταλέντο έπρεπε να διευρυνθεί: «για το interstellar, επί παραδείγματι, έπρεπε να σκεφτώ σε 5 διαστάσεις» σχολιάζει γελώντας.
Γιατί όμως η διεύθυνση παραγωγής είναι τόσο σημαντικη; «Πρέπει να κάνεις τον χώρο να μοιάζει άνετος, [να είναι] ένας χώρος που είναι πιστευτό ότι κατοικείται» θα πει παρουσιάζοντας παραδείγματα στη μεγάλη οθόνη που κατά διαστήματα σβήνει, χωρίς όμως να προκαλεί αμηχανίες. «Ακόμα και όταν οι διαστάσεις είναι στα 8 πόδια, πρέπει να τα προσαρμόσει να μοιάζουν στις φυσιολογικές διαστάσεις των 6 ποδιών [ας πούμε]».
Η πιο δύσκολη και δελεαστική συνεργασία με τον βραβευμένο με Όσκαρ Κρίστοφερ Νόλαν
«Στο «Τenat» το σενάριο είχε 7 χρονικά επίπεδα και έπρεπε να τα ακολουθήσεις. […] Ήταν ένα δύσκολο σενάριο για να παρακολουθήσεις. Έπρεπε να το απλοποιήσω οπτικά για να γίνει κατανοητό στο κοινό» αναφέρει δείχνοντας φωτογραφίες από τον χώρο της όπερας που έγιναν γυρίσματα. «Οι εικόνες για εμένα πρέπει να είναι απλές» αναφερόμενος στον τρόπο σκέψης του επαγγελματία, καθώς «φτιάχνεις τον χώρο σε κλίμακες και μετά τον προσαρμόζεις […] πρέπει να είναι πιστευτά τα μέρη και οι χωροι που δημιουργεις».
Από το «La La Land» στον «Πρώτο Άνθρωπο»
Μετά το «La La Land», o νεαρός σκηνοθέτης Ντέμιαν Σαζέλ αποφάσισε να δοκιμαστεί σε μια πιο στιβαρή αφήγηση που συνδέει το στοιχείο της επιστημονικής φαντασίας με αυτό της βιογραφίας. Σχετικά με τον «Πρώτο Άνθρωπο», ταινία που ανέλαβε το σχεδιασμό παραγωγής και παρουσίασε τη ζωή του Neil Armstrong, αναφέρθηκε στην έρευνα του και τη συμμετοχή της NASA στον πιστευτό σχεδιασμό του περιβάλλοντος χώρου. «Η NASA είχε imax υλικά τα οποία προβάλλαμε και έτσι δόθηκε η αίσθηση ότι είμαστε εκει […] έπρεπε όμως να φτιάξουμε μινιατούρες που έγιναν με 3D printing για να είναι πιστευτά. […] Ο Ντεμιαν Σαζελ ήθελε η κλίμακα να είναι ανάλογη των πραγματικών [στην οθόνη] κάτι που μας δυσκόλεψε. Αν δεν ειχα κάνει το «Interstellar» δεν θα μπορουσα να πεισω για τις διαστάσεις των αντικειμενων ή των μαυρων τρυπων στον «Τελευταίο Άνθρωπο».
«The Greatest Showman», «Wonka» και το πολυαναμενόμενο «Wicked»
Τα musical που δεν αγαπούσε ως είδος, τον οδήγησαν στις πιο δημιουργικές συνεργασίες. Συγκεκριμένα για το «The Greatest Showman», αποκάλυψε τί τον προβλημάτισε αρχικά, καθώς όλη η ταινία έδειχνε να είναι μακριά από τα «δημιουργικά» νερά του. «Δεν μου αρέσουν τα musical […] αλλά πήγα σε παρουσίαση των προβών, που έγινε σε θεατρική σκηνή στο Broadway και αυτό μου άνοιξε ένα νέο μονοπάτι δημιουργικότητας. […] Οι περισσότεροι θα το έκαναν με πολύ CGI γιατί δεν ξέρουν πως να το προσαρμόσουν σε ρεαλιστικές διαστάσεις. Η φαντασία είναι δύσκολο να γίνει εικόνα. Το ίδιο συνέβη και στο «Wicked» το οποίο τελείωσα ένα χρόνο πριν. Πότε μέχρι τώρα δεν περίμενα σε αυτή τη φάση στην καριέρα μου να κάνω κάτι τέτοιο. Οι αγαπημένες μου ταινίες είναι το «Interstellar» και το «Wicked» γιατί ξεπέρασα τον εαυτό μου».
[Αναλυτικό κείμενο για το Wicked σύντομα στο ertnews.gr]
Όσο για το πρόσφατο «Wonka», musical που εμπνεύστηκε από τον «Τσάρλυ και το Εργοστάσιο Σοκολάτας», ανέφερε: «Πήγαμε στο Βέλγιο και μαζέψαμε ιδέες αλλά το συντριβάνι σοκολάτας είναι εμπνευσμένο από πραγματικό συντριβάνι […] όλες οι κατασκευές ήταν εντυπωσιακες και εμπνευσμενες απο ήδη υπάρχοντα μέρη στο Βέλγιο και την Πράγα». Στη συγκεκριμένη ταινία, οι χώροι έπρεπε να είναι μεγάλοι και εύχρηστοι, για αυτό τα υπερμεγέθη σκηνικά συνδυάστηκαν με ψηφιακή τεχνολογία. «Τα musical χρειάζονται χώρο για να μπορέσουν οι χορευτές να εκφράσουν την τέχνη τους. Τα μεγέθη σε αυτές τις ταινίες είναι δυσανάλογα […] και δύσκολα μικραίνεις την κλίμακά τους».
Το AIκαι οι παλιότερες τεχνολογίες
«Χρησιμοποιούμε πάντα νέα τεχνολογια από blue prints, 3D τεχνολογία και τώρα ακόμα και AI. […] Το πρόβλημα με αυτά τα προγενέστερα προγράμματα ήταν ότι δεν είχες καθαρή εικόνα του αποτελέσματος αλλά ευτυχώς το 3D βοήθησε. Το ΑΙ δεν μπορεί ακριβώς να επεξεργαστεί αλλά σίγουρα είναι εργαλείο που μπορούμε να αξιοποιήσουμε. […] Βοηθάει να κινείς 60 φωτογραφίες σε ροή βίντεο εικόνας».
Αναπτύσσοντας λίγο το σκεπτικό του σχετικά με την τεχνητή νοημοσύνη που τόσες φορές έχει καταδικαστεί από τα σωματεία δημιουργών, είπε: «Το ΑΙ είναι σαν μετάβαση από τον βωβό, στον κινηματογράφο με ηχοληψία. […] Και επειδή δεν υπάρχει μονάχα ένας τρόπος να κάνεις τη δουλειά σου, θα μπορέσει να αξιοποιηθεί […] αλλά σίγουρα θα αλλάξει τον τρόπο που δουλεύει ο κόσμος. Οι σχεδιαστές παραγωγής σίγουρα θα υποστούν αλλαγές. […] Δεν ξέρω πόσο θα επηρεάσει τους ανθρώπους που κάνουν vfx. […] Δεν θα αλλάξει όμως τη φαντασία των σχεδιαστών παραγωγής [για αυτό] πρέπει να πάμε παράλληλα με την αλλαγή. Κατανοώ τους φόβους αλλά… ίσως και να κάνω λάθος».
Η σχέση του με τη Μάλτα και… τη «Μικρή Γοργόνα»
Δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό αλλά αρκετά χρόνια μετά την ταινία κινουμένων σχεδίων και επίσης πολλά χρόνια πριν την πρόσφατη κινηματογραφική μεταφορά της με ηθοποιούς, υπήρχε μια πιθανή προσαρμογή του παραμυθιού αυτού με πολυαγαπημένη σκηνοθέτη. «Όταν η Σοφία Κόπολα ήταν να γυρίσει τη «Μικρή Γοργόνα», σχεδιάζαμε να την γυρίσουμε στη Μάλτα. Δυστυχώς δεν προχώρησε αυτό το πρότζεκτ. […] Ξέρω τη Μάλτα πολύ καλά. […] Με την κατάλληλη ταινία θα ήθελα να δουλέψω εδώ», θα πει.
«Θέλω να δουλεύω σε πραγματικούς χώρους αποκλειστικά ή σε συνδυασμό με στούντιο που διαθέτουν προδιαγραφές ηχητικής καταγραφής. Προτιμώ ακόμα και αν το μπάτζετ είναι πιεσμένο, να κερδίζω γυρισμα σε πραγματικό χώρο ακόμα και για μόλις 3 μέρες. Δεν είναι όμως πάντα στο χέρι μου».
Πηγή: ertnews.gr
