Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1950, το κύριο νησί της Βενετίας αριθμούσε πάνω από 120.000 κατοίκους. Ωστόσο, ο μαζικός τουρισμός με τους χιλιάδες επισκέπτες που συνωστίζονται καθημερινά στις πλατείες, τις γέφυρες και τα σοκάκια, ώθησε πολλούς κατοίκους να φύγουν από την πόλη.
Η Venessia.com, μια ομάδα ακτιβιστών που εδώ και χρόνια κάνει εκστρατεία για τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς της Βενετίας, παρακολουθεί τη μείωση του πληθυσμού και δήλωσε ότι ο αριθμός των κατοίκων ανέρχεται στις 50.000.
«Δεν έχουμε ακριβή αριθμό αλλά, σύμφωνα με τους υπολογισμούς μας και χρησιμοποιώντας στοιχεία από το ληξιαρχείο, θα πέσει κάτω από τις 50.000», δήλωσε ο Ματέο Σέτσι, επικεφαλής της Venessia.com.
«Προειδοποιούμε γι’ αυτό εδώ και χρόνια. Δεν θέλουμε να τα παρατήσουμε, αλλά καμία κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει να αντιστρέψει την τάση», τόνισε.
Ο Σέτσι δήλωσε ότι όσοι παραμένουν στην πόλη αισθάνονται «ασφυξία» εξαιτίας μιας «οικονομικής μηχανής» που έχει επικεντρωθεί στον τουρισμό. Εξαιτίας αυτής της κατάστασης, οι κάτοικοι παλεύουν με το υψηλό κόστος ζωής και την έλλειψη οικονομικά προσιτών κατοικιών.
«Ο τουρισμός είναι δίκοπο μαχαίρι, διότι παίρνεις χρήματα, αλλά ταυτόχρονα διώχνεις όλες τις δραστηριότητες για τους κατοίκους», δήλωσε ο Σέτσι, ο οποίος περιέγραψε τη Βενετία ως «μια ταμειακή μηχανή».
«Υπάρχουν εκείνοι που δεν είναι από εδώ αλλά έχουν ένα σπίτι, το νοικιάζουν και στη συνέχεια ξοδεύουν τα χρήματα αλλού».
Οι αρχές της Βενετίας ανακοίνωσαν φέτος ένα σχέδιο για την προσέλκυση εργαζομένων με καθεστώς τηλεργασίας στην πόλη, αλλά φαίνεται ότι δεν είχε μεγάλο αντίκτυπο.
«Κινδυνεύουμε να εξαφανιστούμε-σύντομα θα είμαστε σαν λείψανα σε ένα υπαίθριο μουσείο», τόνισε ο Σέτσι.
Ωστόσο, το δημοτικό συμβούλιο της Βενετίας απέρριψε τις ανησυχίες για τον πληθυσμό, υποστηρίζοντας ότι ο αριθμός αυξάνεται από τους ξένους φοιτητές και τους κατοίκους του κοντινού Μέστρε και ότι το ληξιαρχείο δεν περιλαμβάνει όσους μπορεί να διαμένουν στην πόλη για σημαντικό μέρος του έτους αλλά δεν είναι εγγεγραμμένοι ως κάτοικοι.
